سبزه میدان

     سبزه میدان از میدان‌های مهم دارالخلافه تهران و در واقع میدان اصلی شهر در دوره قاجار بوده است‌، که به دستور امیر کبیر درسال ۱۲۶۸ ه.ق، توسط حاجب الدوله تغییراتی اساسی در بافت آن به عمل آمد و در دوره رضا شاه هم تغییراتی یافت ‌. در حال حاضر، آب نمای قدیمی آن تبدیل به میدان چهارگوش سنگی و مغازه‌های نوساز و پاساژ شده است‌. اساس طرح اولیه از قدیم باقی مانده است‌، اما شکل معماری جدید را به خود گرفته است‌.  به گفته اعتمادالسلطنه‌، میدان ، دروازه و دو طبقه بنا در چهار طرف آن داشت که طبقات زیرزمین آن با ایوان های سرپوشیده به دکان‌دارها و عطاری‌ها اختصاص داشت‌. همچنین، درختان فراوان نارون و چنار، سایه صفا و آرامش و استراحت مردم را تأمین می‌کرد و در وسط میدان حوضی با کاشی سبز رنگ بود. پیشه‌وران خرده پا هم در این میدان فعالیت می‌کردند. سبزه میدان علاوه بر محل کسب‌، محل تجمع مردم در ایام محرم بوده و هم اکنون نیز هست‌.

    از رویدادهای مهمی که در سبزه میدان آن زمان اتفاق می‌افتاد، اعدام مجرمان بود که باز این عمل به دستور امیرکبیر از این میدان به میدان قاپوق (اعدام قدیم و محمدیه فعلی‌) انتقال یافت‌.
    میدان در حال حاضر، همان اسلوب قدیمی را دارد، البته بدون آن درختان بلند، آب نماها و مغازه‌های قدیمی‌. سبزه‌میدان بعد از آن که به صورت دو طبقه ساخته شد، حجره های پایینی را دوا فروش‌ها یا عطاری‌ها و طبقه فوقانی را تجار به دست گرفتند. دهانه اصلی ورودی بازار به بازار کفاش‌ها یا ارسی دوزها راه می‌یابد و چهار طرفش با چهار دهانه به بازار صحاف‌ها و توتون فروش‌ها و کفاش‌ها و خیابان جباخانه منتهی می‌شود.

    وجه تسمیه سبزه میدان این است که در زمان سلطنت زندیه و قاجاریه محل کشت و فروش سبزیجات اهالی تهران بوده است‌. البته، این میدان در دوران قاجاریه‌، تخته پل هم نامیده می‌شد.